Wężyk w ujeżdżeniu to ćwiczenie, które może przygotować do wykonania serpentyny, a także być wykonywany jako niezależne ćwiczenie.
Wężyk w ujeżdżeniu
Jest to ćwiczenie o niższym stopniu trudności niż serpentyna, ale często z nią mylone; zapewne z powodu silnego z nią powiązania i podobieństwa. Wężyk to także zbiór łuków, lecz w odróżnieniu od serpentyny wykonywany jest on wzdłuż długiej ściany ujeżdżalni.
Element ten jest jedną z podstawowych figur jeździeckiego abecadła. Prawidłowe wykonanie wężyka ma na celu zarówno wygimnastykowanie konia, jak i ćwiczenie prawidłowego używania pomocy jeździeckich oraz wyrobienia płynnych przejść z jednego wygięcia konia w drugie. Wężyk może być wykonywany w kłusie anglezowanym lub galopie. W obydwu przypadkach trzeba pamiętać, że nie należy zmieniać nogi, na którą jeździec jechał podczas rozpoczęcia figury.
Jak wykonać wężyk?
Najprościej wytłumaczyć je, mówiąc, że wężyk w ujeżdżeniu polega na odjechaniu od ściany i powróceniu na nią. Można sobie to z łatwością wyobrazić, gdyż jest to „wijąca” się wzdłuż długiej ściany czworoboku lub ujeżdżalni linia krzywa. Jadąc wężyk nie dojeżdżamy jednak do przeciwległej ściany, jak to miało miejsce w przypadku serpentyny.
Najczęściej wykonujemy pojedyncze i podwójne wężyki. W pojedynczym zaczynamy ćwiczenie na długiej ścianie w odległości mniej więcej 6m od narożnika i odjeżdżamy na odległość 5m od ściany, po czym wracamy do ściany w odległości 6m przed kolejny narożnikiem. Mniej więcej, ponieważ odstępy te zależą od tego, na jakiej wielkości placu jeździmy.
W wężyku pojedynczym należy dwukrotnie zmienić ustawienie konia – raz w czasie odjeżdżania od ściany, a dokładniej na środku tej krzywej, a drugi raz w czasie dojeżdżania do ściany (również podczas przecięcia środka krzywej).
Wężyk podwójny wykonujemy podobnie. Zmienia się tu wyłącznie odległość na jaką jeździec powinien odjechać od ściany. Na przykład zaczynając na długiej ścianie 6m od narożnika, odjeżdżamy na 2,5 m od ściany i powracamy na nią, aby kolejny raz łagodnym łukiem odjechać od ściany na 2,5m i powrócić w jej kierunku 6m przed narożnikiem.
Oczywiście wielkość i gęstość łuków jest zależna głównie od zaawansowania jeźdźca lub konia, ale dużo zależy również od długości placu, na którym w danym momencie przebywamy.
Urozmaicenie
Ćwiczenie wężyka można urozmaicać podobnie jak w serpentynie, dołączając:
- przejścia z chodu do chodu
- zatrzymania
- cofania
- wolty (wykonywać je można na wysokości łuku w wężyku)
Ćwiczenie wężyka w galopie świetnie przygotowuje zarówno młodego konia, jak i niedoświadczonego jeźdźca do trudniejszego elementu ujeżdżenia, jakim jest kontrgalop. Poza tym zawsze stanowi dobry wstęp do nauki poprawnej jazdy na łukach oraz późniejszego wykonywania serpentyny.
Jeźdźcy mogą spotkać się z tym ćwiczeniem podczas egzaminu na srebrną odznakę jeździecką oraz w początkowych konkursach L i P, dlatego też warto poświęcić wężykowi trochę czasu, nauczyć się jego poprawnego przejeżdżania.
Tekst: Aleksandra Szulc
