Naukowiec Royal Veterinary College zidentyfikował gallop krokodyli i kłus u aligatorów. Jest to ruch ściśle związany z końmi, ale jak możemy się domyślić nie dotyczy tylko i wyłącznie tych zwierząt. Naukowcy odkryli, że więcej gatunków krokodyli może galopować, niż wcześniej sądzono.

Galopujące krokodyle – galop nie tylko dla wierzchowców

Badanie, prowadzone przez Royal Veterinary College w Wielkiej Brytanii, wykazało również, że aligatory i kajmany, ale także inni członkowie rodziny Crocodilia, są w stanie zmienić chód na wyższy.

Pomimo różnicy chodów krokodyle i aligatory mogą poruszać się z mniej więcej taką samą prędkością – nie więcej niż 18 kilometrów na godzinę.

Zdolność do galopu lub chodu podobnego do niego prawdopodobnie zależy od wielkości i budowy krokodyla. Do badań naukowcy ustawili kamery w farmie i parku zoologicznym St Augustine Alligator na Florydzie. Współpracując z ekspertami z tej organizacji, badali chody i szybkość 42 osobników z 15 gatunków.

Okazało się, że zgodnie z oczekiwaniami większe gatunki  poruszały się stosunkowo wolniej, a zdolności sportowe zmniejszały się wraz ze wzrostem wielkości. Jednak podczas gdy wiele popularnych i naukowych relacji wcześniej zakładało, że tylko kilka gatunków krokodyli może galopować. Naukowcy odkryli, że tak naprawdę może to zrobić kolejnych pięć gatunków, w tym krytycznie zagrożony krokodyl filipiński. Oznacza to teraz, że co najmniej osiem gatunków może galopować.

„Naprawdę zaskoczyła nas jedna ważna rzecz: pomimo różnych chodów krokodyli i aligatorów wszystkie one mogą biegać tak samo szybko”, powiedział profesor John Hutchinson, specjalista w dziedzinie biomechaniki ewolucyjnej na uczelni, który był kierownikiem studiów.

„Więc dlaczego niektóre krokodyle decydują się na galop? Podejrzewamy, że ograniczanie i galopowanie daje małym krokodylom lepsze przyspieszenie i zwrotność, szczególnie przydatne do ucieczki przed niebezpieczeństwem. Wygląda na to, że aligatory i kajmany stoją na swoim miejscu, a nie uciekają w skrajnym chodzie. ”

John Brueggen, dyrektor farmy i parku zoologicznego St Augustine Alligator, powiedział: „Przez lata obserwowaliśmy te zachowania w wielu naszych okazach, ale cudownie było w końcu sformalizować te obserwacje w badaniach naukowych”.

Badanie to zostało częściowo sfinansowane z grantu dla Hutchinson z Europejskiej Rady ds. Badań Naukowych.