Końskie stawy/fot. Dominika Frej
Końskie stawy to delikatny mechanizm. Jak o niego dbać, by wierzchowiec zachował zdrowie i chęć do treningu? Dowiedz się, jakie są najczęstsze schorzenia, jak ich unikać i jak pomóc wierzchowcom, których dotknęły problemy ze stawami.
Końskie stawy
Staw jest ruchomym miejscem połączenia kości. Jego zasadniczymi elementami składowymi są: powierzchnie stawowe – końce kości pokryte chrząstkami stawowymi; otaczająca staw torebka stawowa wypełniona mazią stawową, będącą głównym źródłem odżywczym stawu, a także więzadła wzmacniające, stanowiące zasadniczy element stabilizujący. W stawach o powierzchniach wzajemnie niedopasowanych mogą występować dodatkowe „wstawki” uzupełniające, takie jak np. łąkotki.
Stawy ze względu na swoje możliwości ruchowe, specyficzną budowę oraz obciążenia, na które są narażone zwłaszcza u koni sportowych, są podatne na wiele chorób. Poza chorobami specyficznymi dla konkretnego stawu, jak np. szpat, występują te, które mogą dotknąć każdy z nich bez względu na lokalizację.
Zwichnięcie stawu
Termin ten oznacza całkowite przemieszczenie względem siebie powierzchni stawowych z towarzyszącym zerwaniem jednej lub kilku struktur pomocniczych stawu. Zwichnięcie może ulec samoistnej repozycji lub też być trwałe albo powracać przy każdej próbie obciążania kończyny. Objawy mogą być bardzo zróżnicowane w zależności od stopnia przemieszczenia oraz uszkodzenia struktur – od lekkiej bolesności, niestabilności i obrzęku tkanek do całkowitej niestabilności i braku możliwości obciążania kończyny.
Zwichnięty staw należy poddać badaniu palpacyjnemu (omacywaniu), rentgenowskiemu w celu wykluczenia złamań oraz ultrasonograficznemu dla oceny tkanek miękkich. Należy opatrzyć ewentualnie występujące rany, odprowadzić zwichnięcie oraz ustabilizować kończynę. W niektórych przypadkach niezbędna jest interwencja chirurgiczna.
Rany stawu
Wszystkie rany znajdujące się w obrębie stawu oraz innych struktur maziowych wymagają natychmiastowej interwencji weterynaryjnej. Nawet względnie mała rana może być bardzo głęboka, a jej konsekwencje mogą być fatalne dla zdrowia zwierzęcia, zwłaszcza rany po nagwożdżeniu, gdy ciężko gołym okiem określić przebieg kanału rany. Czasami po kilku dniach od urazu koń może zupełnie przestać obciążać nogę. Z niektórych ran może wyciekać płyn stawowy.
Każda rana wymaga szybkiego opatrzenia oraz dokładnego określenia jej zasięgu. W przypadku penetracji do stawu konieczne może być jego oczyszczenie, opatrzenie oraz antybiotykoterapia. Rokowanie w przypadku otwarcia struktur maziowych jest lepsze, jeśli interwencja podjęta zostanie w przeciągu 24h. Po tym czasie dochodzi do infekcji stawu, leczenie jest utrudnione i długotrwałe, a co za tym idzie zwiększa się ryzyko wystąpienia powikłań. W przypadku wystąpienia zwiększonej kulawizny podczas procesu gojenia rany należy zawsze podejrzewać wystąpienie infekcji w stawie.
