Zapalenie stawu
Zapalenie stawu najprościej dzieli się na aseptyczne, czyli bez udziału bakterii, oraz septyczne – zakażone. Każde z nich może być stanem ostrym (świeżym) lub przewlekłym (trwającym długo). Zapalenie aseptyczne zdarza się najczęściej i powstaje na skutek skręcenia, przeciążenia lub stłuczenia. Dodatkowo predysponuje do niego wada postawy, błędne podkucie, występowanie wolnych ciał stawowych. Zwykle zapaleniu towarzyszy kulawizna różnego stopnia, podwyższenie ciepłoty stawu oraz zwiększenie jego wypełnienia płynem. Zwykle bierne prostowanie i zginanie powoduje ból. W celu postawienia diagnozy niezbędne, poza badaniem klinicznym, okazuje się badanie RTG, USG oraz pobranie mazi stawowej. Leczenie polega na jedno- lub wielokrotnym podawaniu dostawowo (zastrzykach) kwasu hialuronowego zwykle w połączeniu z lekiem przeciwzapalnym. W początkowej fazie wskazane jest chłodzenie opuchniętego stawu oraz odstawienie konia od pracy. W przypadkach wynikających z błędów postawy niezbędne jest prawidłowe podkucie ortopedyczne konia.
Zakaźne zapalenie stawu spowodowane jest przez rany stawu, które stanowią drogę wejście dla bakterii lub przez zakażenia ogólne, jak bakteriemia i posocznica. Zwykle objawy kulawizny nasilają się, co prowadzić może do zupełnego odciążania kończyny, a procesy długotrwające powodują zaburzenie stanu ogólnego zwierzęcia z gorączką i posocznicą (samonapędzające się koło). Każdy stan powodujący brak obciążania kończyny jest stanem niepokojącym i wymagającym natychmiastowej interwencji lekarskiej. Leczenie wymaga podania antybiotyku dostawowo lub w rejon zakażony (tzw. perfuzja regionalna) oraz ogólną antybiotykoterapię i terapię przeciwzapalną. Bardzo istotne jest unormowanie stanu ogólnego pacjenta. W ciężkich przypadkach konieczne jest płukanie stawu pod kontrolą artroskopu. Terapia trwa do poprawy stanu klinicznego konia i ustąpienia kulawizny. Brak podjęcia wczesnego leczenia znacznie obniża rokowanie oraz zagraża życiu zwierzęcia.