fot. PixabayPodstawą piramidy Zdrowego Żywienia i Aktywności Fizycznej dla ludzi są ćwiczenia fizyczne. Podobnie jest u koni, naukowcy podkreślają znaczenie chociaż lekkiego treningu u koni z nadwagą w procesie zrzucania wagi.
Odchudzanie koni pod lupą naukowców
Badanie University of Melbourne obejmowało 24 konie i kucyki. U wszystkich z wybranych wierzchowców stwierdzono nadwagę, z oceną kondycji ciała równą 7 lub większą w skali dziewięciopunktowej.
Wszystkie z nich poddano 12-tygodniowej diecie, składającej się z porcji siana z trawy, podawanego w ilości 1,25% masy ciała w przeliczeniu na suchą masę. Otrzymywały również raz dziennie posiłek, zawierający mączkę sojową, lucernę i proszek witaminowo-mineralny, aby upewnić się, że otrzymały wystarczającą ilość białka.
Oszacowano, że całkowita dawka zapewnia 82,5% dziennego zapotrzebowania na energię.
Połowa koni na diecie wykonywała ćwiczenia o niskiej intensywności przez pięć dni w tygodniu na bieżni. Każda sesja obejmowała pięć minut marszu, 15 minut energicznego kłusowania i kolejne pięć minut marszu. Wszystkie zwierzęta, zarówno przed jak i po, ważono, określano ich całkowitą masę tłuszczową, wrażliwość na insulinę. Także przeprowadzono testy do pomiaru biomarkerów stanu zapalnego.
Nicholas Bamford i jego współpracownicy, opublikowali przebieg oraz wyniki badań w Journal of Veterinary Internal Medicine. Podali, że obniżenie oceny kondycji ciała (BSC czyli Body Condition Scoring), masy ciała i całkowitej masy tkanki tłuszczowej było podobne w obu grupach.
Po utracie wagi obie grupy miały obniżone podstawowe stężenia insuliny i leptyny oraz zwiększone stężenia adiponektyny, hormonu białkowego zaangażowanego w regulację poziomu glukozy i rozkładu kwasów tłuszczowych.
Jednakże, w porównaniu do grupy wyłącznie na diecie, zwierzęta, które ćwiczyły, znacznie poprawiły wrażliwość na insulinę. Miały również zmniejszone stężenia amyloidu A, który jest białkiem wydzielanym podczas ostrej fazy zapalenia.
“Regularne ćwiczenia o niskiej intensywności zapewniły dodatkowe korzyści zdrowotne w porównaniu z ograniczeniem dietetycznym w tej populacji otyłych koni” – stwierdzili naukowcy.
fot. Pixabay
Podkreślają, że głównym odkryciem ich badań była większa poprawa wrażliwości na insulinę obserwowana w grupie ćwiczących koni.
“Nasze wcześniejsze badania dawały sprzeczne wyniki dotyczące wpływu ćwiczeń na glukozę i dynamikę insuliny u koni. Ćwiczenia o niskiej intensywności bez modyfikacji w diecie wydają się niewystarczające. Nieznacznie poprawiły wrażliwość na insulinę, pomimo spadku całkowitej masy tkanki tłuszczowej. Przyczyna braku poprawy wrażliwości na insulinę dla grupy żywieniowej jest jednak niejasna.”
“To odkrycie nie zgadza się z kilkoma wcześniejszymi badaniami, które doprowadziły do utraty wagi i poprawy wrażliwości na insulinę lub tolerancji glukozy przez ograniczenie diety bez wykonywania ćwiczeń” – zauważyli.
Bezpośrednie porównania między badaniami mogą być trudne ze względu na różne podejścia. Spadek stężeń amyloidu A w surowicy w grupie, która wykonywała ćwiczenia, potwierdził korzystny wpływ na zmniejszenie tego biomarkera. Naukowcy zauważyli, że poziomy pozostały niezmienione w grupie wyłącznie na diecie.
“Dalsza ocena programu odchudzania opisanego w badaniach jest uzasadniona, aby ustalić, czy nasze ustalenia mają szerokie zastosowanie. Zarejestrowane zwierzęta były otyłe tylko przez krótki czas po uprzednim badaniu indukowanego dietą przyrostu masy ciała i wykazywały zakres początkowych wartości wrażliwości na insulinę.”
“Nie wiadomo, czy opisany protokół utraty masy dałby inne wyniki przy użyciu zwierząt z przewlekłą otyłością lub bardziej poważną dysregulacją insuliny.”
W skład całego zespołu badawczego wchodzili Nicholas Bamford, Samantha Potter, Courtnay Baskerville i Simon Bailey, z University of Melbourne; oraz Patricia Harris, z grupy ds. badań koni w ramach Waltham Centre for Pet Nutrition w Wielkiej Brytanii.
Źródło: Influence of dietary restriction and low‐intensity exercise on weight loss and insulin sensitivity in obese equids, Nicholas J. Bamford, Samantha J. Potter, Courtnay L. Baskerville, Patricia A. Harris, Simon R. Bailey, https://doi.org/10.1111/jvim.15374
