Jak osoby nie związane z jeździeckim światem radzą sobie z rozpoznawaniem końskich nastrojów i czy są w stanie ocenić pojawiający się ból? To kolejne zadanie, które postawili przed sobą naukowcy. Korzystając z wprowadzonej w życie od 2013 roku Horse Grimace Scale po 30-minutowym treningu sprawdzili nowe umiejętności laików.

Rozpoznawanie bólu u koni – czy laicy też mogą się tego nauczyć?

Badacze chcieli sprawdzić czy nieprofesjonaliści mogą nauczyć się skutecznego stosowania HGS w jednej sesji, używając teorii i przykładów praktycznych. Twórców zachęciło badanie opublikowane w 2018 roku, kiedy to umiejętność jego wykorzystania była sprawdzona u studentów weterynarii, którzy byli w stanie korzystać z  Horse Grimace Scale bez żadnego przeszkolenia. 

W skład zespołu badawczego wchodzili Emanuela Dalla Costa, Michela Minero i Francesca Dai z University of Milan we Włoszech; Mattew Leach z Newcastle University w Anglii oraz Amelia Mari MacRae z University of British Columbia.

Naukowcy opublikowali wyniki test na 206 studentach różnych dziedzin w czasopiśmie Animals. Żaden z nich nie był związany z końmi i nie znali wcześniej skali. Przed przeprowadzeniem treningu studenci wysłuchali wykładu na temat bólu, jego definicji i wpływu na mimikę pysków u różnych gatunków zwierząt, z wykluczeniem koni. Następnie zostali poproszeni o dokonanie oceny na 10 zdjęciach (wysokiej jakości) koni, któe cierpiały z powodu ochwatu. 

W następnej kolejności przeszli indywidualne szkolenie z oceniania w skali, na przykładowych zdjęciach omówiono działanie skali. W czasie szkolenia mogli zadawać dowolne pytania i podejmować próby oceniania koni na zdjęciach. System pozwala użytkownikom na ocenę poprzez identyfikację obecności lub braku sześciu jednostek akcji pyska w reakcji na ból: sztywne uszy skierowane w tył, przymknięcie oczu, napięcie obszaru powyżej oczu, napięte żwacze, napięte wargi z wyraźnym podbródkiem, napięcie nozdrzy. Jeśli jakąś cechę uznają za nie obecną dają jej wynik 0, jeśli jest umiarkowanie obecna przypisują 1, jeśli wyraźnie 2. Maksymalny wynik może wynosić 12 im wyższy wynik tym koń odczuwa większy dyskomfort. Po treningu ponownie otrzymali 10 różnych zdjęć, które mieli poddać ocenie.

Studenci zrozumieli najważniejsze elementy testu, jednak badacze doszli do wniosku, że trening był zdecydowanie zbyt krótki i dla osób nie związanych z końmi niewystarczający. Zespół Emanueli Dalla Costy zaznacza, że “ten znormalizowany program treningowy może stanowić punkt wyjścia dla bardziej wszechstronnego programu treningowego” tak aby zwiększyć niezawodność stosowania skali. 

Omawiając odkrycia, grupa badawcza stwierdziła, że wyniki wykazały dużą zmienność zgodności między obserwatorami bez doświadczenia, a ekspertem dla różnych jednostek wymienionych w skali. Zgodnie były odczytane dwa sygnały tj. skierowanie uszu do tyłu i zaciśnięcie powiek. Studenci dobrze interpretowali objawy zarówno przed treningiem jak i po, przy czym po szkoleniu zgodność była wyższa. Badani lepiej interpretowali napięty żwacz widoczny na zdjęciu po odbytym szkoleniu, natomiast w przypadku innych czynników nie zaszła znacząca poprawa.

W celu zapewnienia wiarygodnej oceny bólu przez opiekunów naukowcy sugerują, że należy opracować lepszy plan treningowy i opracować protokół szkolenia. W dalszej kolejności powinien powstać szeroki program szkoleniowy. Uważają, że warto aby powstała kolekcja jednoznacznych zdjęć.  

„Wreszcie sesja, podczas której obserwatorzy mogą ćwiczyć ocenianie żywych zwierząt, wydaje się fundamentalna dla poprawy dokładności oceny bólu w terenie”.

Źródło: Emanuela Dalla Costa, Michela Minero, Dirk Lebelt, Diana Stucke, Elisabetta Canali, Matthew C. Leach; Does Thirty-Minute Standardised Training Improve the Inter-Observer Reliability of the Horse Grimace Scale (HGS)? A Case Study, Animals 2020, 10(5), 781; https://doi.org/10.3390/ani10050781