Sekrety koniowatych z pustyni Gobi zdradzi „ukryta kamera”. Klacz o imieniu Naran dostarczyła badaczom dzikiej przyrody rzadkie zdjęcia z życia azjatyckiego stada dzikich osłów – Equus hemionus, lokalnie nazywanej „khulan” – na pustyni Gobi.
Sekretne życie na pustyni Gobi – ukryta kamera wśród kułanów
Mongolski ekosystem stepowy jest jednym z największych pozostałych naturalnych obszarów suchych i domem dla unikalnego zespołu migrujących zwierząt kopytnych. Łączność i integralność tego ekosystemu są zagrożone, jeśli zwiększanie działalności człowieka nie jest starannie planowane i regulowane. Część Gobi obsługuje największą pozostałą populację azjatyckiego dzikiego osła.
Naukowcy wyposażyli Naranę w kołnierz-obrożę i kamerę satelitarną, aby śledzić jej ruchy na rozległym obszarze Gobi w Chinach i Mongolii, dając nowy wgląd w codzienne zwyczaje, wykorzystanie przestrzeni, przebieg życia i potencjalne zagrożenia tych zwierząt. Wdrożenie tej innowacyjnej technologii kamer zaowocowało kilkoma tysiącami obrazów uzyskanymi na przestrzeni jednego roku.
Indywidualnie kułany wędrują po tysiącach kilometrów kwadratowych. Skala ich wędrówki jest jedną z największych opisanych dla ssaków lądowych, co czyni je szczególnie trudnymi do badania.
Możliwe jest śledzenie ruchu poszczególnych zwierząt za pomocą telemetrii satelitarnej GPS. Jednakże technika ta ma ograniczenia – pomija ważne informacje, takie jak szczegóły interakcji z innymi zwierzętami i ludźmi.
Jednak dalsze działania związane z działalnością kułanów zostały podjęte przez międzynarodowy zespół badawczy przy użyciu nowego typu kołnierza satelitarnego, do którego dołączona została kamera. Ta metoda pozwoliła na zobaczenie zwierząt w ich naturalnym środowisku, poznanie ich zachowań, umożliwiła nowe spojrzenie sposób życia gatunku w bardzo odległym i wymagającym środowisku.
Wyniki projektu międzynarodowego zespołu badawczego prowadzone przez Vetmeduni Vienna, Wildlife Conservation Society, National University of Mongolia i Norwegian Institute for Nature Research opublikowano w czasopiśmie PLOSOne.
Główny autor Petra Kaczensky, z Instytutu Badań nad Ekologią Przyrody na Vetmeduni Vienna i Norwegian Institute for Nature Research, powiedziała, że obrazy dostarczyły nowych informacji na temat życia stada kułan. „Obrazy pozwoliły nam udokumentować zachowanie kułanów w pobliżu infrastruktury ludzkiej, gdzie i kiedy zwierzęta gromadziły się w większych grupach, oraz częstotliwość spotkań z pół-nomadycznymi pasterzami i ich zwierzętami”.
Materiał zdjęciowy umożliwił również oszacowanie dostępności wody w różnych momentach i w różnych miejscach.
Zachowanie migracyjne kułana naraża je szczególnie na wpływ działalności człowieka, w szczególności na potrzebę regularnego dostępu do wody i pastwisk.
Chris Walzer z Instytutu Badań nad Ekologią Przyrody na na Vetmeduni Vienna i Norwegian Institute for Nature Research powiedział, że kamera pomogła naukowcom uzyskać informacje o ważnych wydarzeniach z historii życia, takich jak kiedy i gdzie narodził się źrebak Narana.
„Obrazy pozwalają nam wyciągnąć wnioski na temat zachowania, na przykład, że kułan wydaje się unikać ludzi i ich zwierząt. Obrazy umożliwiają również lepsze określenie wpływu lokalnych warunków pogodowych na dostępność wody, a w konsekwencji na ruchy nomadyczne, niż miało to miejsce wcześniej – powiedział.
Według autorów badania zdjęcia z aparatu mają również ogromny potencjał PR, co udokumentowano rosnącą liczbą obrazów wykorzystywanych w artykułach popularnonaukowych, książkach lub filmach dokumentalnych. Te zdjęcia i filmy zapewniają wgląd w tajne życie zwierząt i gwarantują przyciągnięcie uwagi publicznej.
„Nowo opracowany kołnierz jest zatem ważnym narzędziem do przekazywania opinii publicznej nowych wyników badań, opracowywania atrakcyjnych materiałów edukacyjnych i podnoszenia świadomości w kwestiach ochrony” – powiedziała Kaczensky.
Through the eye of a Gobi khulan – Application of camera collars for ecological research of far-ranging species in remote and highly variable ecosystems. Kaczensky P, Khaliun S, Payne J, Boldgiv B, Buuveibaatar B, Walzer C (2019). PLoS ONE 14(6): e0217772.