fot. Paulo Fassina/Flickr
Z czego wynikała potrzeba końskiego dentysty?
Dodatkowo Taylor i jego zespół odkryli, że zmiany w zakresie stomatologii koni towarzyszyły ważnym osiągnięciom w „technologii kontroli” koni. Włączając w to wprowadzenie pierwszych kiełzn z brązu i metalu w ogłowiach wykorzystywanych do jazdy konnej.
Ten sprzęt, który rozprzestrzenił się we wschodniej Eurazji na początku pierwszego tysiąclecia p.n.e., dał jeźdźcom bardziej zintensyfikowaną kontrolę nad końmi i pozwolił na wykorzystanie ich do nowych celów – zwłaszcza do działań wojennych.
Upowszechnienie wędzideł spowodowało rozwinięcie nowych problemów dentystycznych u koni. W tym bolesnych interakcji z szczątkowym zębem, które rozwija się u niektórych zwierząt, znanym jako “wilczy ząb“.
Taylor i jego zespół odkryli, że kiedy pasterze zaczęli używać metalowych kiełzn, opracowali również metodę usuwania tego problematycznego zęba.
W ten sposób jeźdźcy mogli kontrolować swoje konie w sytuacjach stresowych za pomocą metalowego kiełzna, bez towarzyszących komplikacji behawioralnych i zdrowotnych.
“Badania Dr Taylora pokazują, że stomatologia weterynaryjna – opracowana przez ludy koczownicze z Azji Wewnętrznej – mogła być kluczowym czynnikiem, który pomógł stymulować rozprzestrzenianie się ludzi i pomysłów między Wschodem a Zachodem”. – mówi Nicole Boivin, dyrektor Departamentu Archeologii w Instytucie Nauk o Historii Ludzkiej im. Maxa Plancka.
Zespół badawczy swoje odkrycie opublikował na łamach Proceedings of National Academy of Sciences.
Źródło: http://www.pnas.org/content/early/2018/06/26/1721189115
