Dbanie o porządek w końskim boksie to jeden z najważniejszych obowiązków właściciela konia lub osoby sprawującej pieczę nad stajnią. Dlatego też warto wiedzieć, jaka jest terminologia związana ze ściółką dla koni!
Terminologia związana ze ściółką dla koni
- słoma – jeden z najpopularniejszych rodzajów ściółek dla koni, powstaje z łodyg i liści dojrzałych roślin uprawnych. Wykorzysuje się ją jako ściółkę i paszę dla zwierząt gospodarskich, a w gospodarstwach rolnych uzyskuje się z niej obornik.
- trociny – wióry, które powstają jako odpady podczas obróki drewna. Jest to coraz chętniej wykorzystywana ściółka dla koni ze względu na swoją chłonność i wydajność. Żeby jednak trociny mogły być stosowane w boksach, powinny być odpylone. Typ ściółki zalecany dla koni z nadwagą oraz koni-alergików.
- torf – rodzaj ściółki dla koni, która powstaje na skutek specjalnej obróbki torfu wrzosowego. Torf nie pyli i nie uczula koni, charakteryzuje się dużą chłonnością. Zabrudzony odchodami może być stosowany jako nawóz. Sprawdza się w przypadku koni otyłych lub alergików. Ma także dobroczynne działanie na jakość rogu kopytowego i pomaga w walce z chorobami strzałek.
- pellet – trociny lub słoma dla koni uformowane w malutkie walce. Dobry granulat tego typu powinien być odpylony i hipoalergiczny. Pellet dobrze wchłania wilgoć, ułatwia utrzymanie czystości w boksie i jest bardzo wydajny.
- paździerze lniane – produkt uboczny pozyskiwania włókna i jednocześnie mniej popularny rodzaj ściółki dla koni. Ściółka lniana – tak samo jak torf i trociny – nie jest pobierana przez konie jako pokarm. Jest też znacznie chłonniejsza i wydajniejsza niż słoma.
- chłonność – najważniejsza cecha ściółki, która dotyczy wchłaniania wilgoci (w tym wypadku moczu). Im większa jest chłonność ściółki, na tym dłużej ona wystarczy i przedłuży czas do kolejnego ścielenia. Wysoka chłonność minimalizuje także nieprzyjemny zapach. Zazwyczaj ściółka trocinowa jest bardziej chłonna niż słoma.
- ścielenie – czynność wykonywana w boksie po uprzątnięciu zabrudzonej ściółki. Ścielenie lub dościelanie polega na umieszczaniu w boksie czystej ściółki.
- dywan – miękka, ubita warstwa torfu
- materac – gruba warstwa zbitej słomy, którą sprząta się tylko z wierzchu. Tworzenie tzw. “materaca”, do którego najlepiej nadaje się słoma, stosuje się w stajniach najczęściej zimą, a polega to na pozostawianiu zbitej słomy w boksie i codziennym usuwaniu tylko tej najbardziej zabrudzonej wierzchniej warstwy oraz odchodów. Materac ze ściółki ma zapewniać koniowi ciepło i izolację termiczną, ale ze względu na amoniak zgromadzony w niższej warstwie ściółkowego “materaca” może podrażniać koński układ oddechowy
- obornik – zabrudzona ściółka wraz z odchodami, może służyć jako nawóz
- mierzwa – zgnieciona słoma używana na ściółkę dla bydła
- szufla – stajenne akcesorium, które ułatwia sprzątanie boksu. Przypomina szeroką łopatę (jest jednak lżejsza) i przydaje się zwłaszcza podczas całkowitej wymiany trocin, pelletu lub torfu
- wachty – kilkugodzinna praca na rzecz stajni, która wynagradzana jest zazwyczaj lekcjami jazdy konnej. Podczas wachty do obowiązków koniarza należy m.in. czyszczenie boksów i ścielenie w nich
- zbieraczka – podręczny zestaw do wygodnego sprzątania małych ilości odchodów. Przydaje się zarówno podczas sprzątania w boksach, jak i na ujeżdżalni, kiedy należy posprzątać po swoim koniu. Obowiązkowe akcesorium w stajni, jeżeli chcemy dbać w niej o porządek i czystość!
- żłob – inaczej nazywany karmidłem. Być może nie kojarzy się wam ze sprzątaniem i ściółką dla koni, a jednak trzeba pamiętać, żeby podczas porządkowania boksu wyczyścić także żłób. Powinien on być czyszczony codziennie, żebyśmy mieli pewność, że koń zje coś, czego nie powinien. Niektóre konie mają także niemiły zwyczaj załatwiania się do żłobu.
