Katarzyna Ściborowska, Lidia Kacperska
JAZDA W STYLU WOLNYM
Podczas jazdy w stylu wolnym mamy możliwość stopniowego przekazywania koniowi jego obowiązków: pozostania spokojnym, niezmieniania chodu i kierunku. Musimy jednak pamiętać, żeby nie rzucać go na głęboką wodę i nie oczekiwać, że od razu poradzi sobie ze wszystkim sam. Najlepiej jeździć początkowo na luźnych, ale krótszych wodzach, czasami nawet na delikatnym połączeniu. Daje to delikatnym koniom więcej pewności siebie, jeżeli wiedzą gdzie w danej chwili są nasze ręce i nie czują się nagle zaskakiwane ich sygnałami. To samo dzieje się w przypadku łydek. Koń powinien akceptować ich dotyk, co początkowo wcale nie jest łatwe. Musimy jednak przyzwyczaić je do tego, że nasze nogi tam są i będą dawały spokojne i delikatne sygnały.
Katarzyna Ściborowska, Lidia Kacperska
Ćwiczenie 5 – Sprężyna
Sprężyna jest schematem łączącym ze sobą linie proste i koła. Zawsze zaczynamy naukę w stępie. Początkowo wykonujemy ten schemat na długiej ścianie ujeżdżalni. Po wyjechaniu z narożnika na ścianę rozpoczynamy 10 metrowe koło. Przy powrocie z koła na ścianę jedziemy kilka kroków na wprost i ponownie rozpoczynamy kolejne, takie samo koło. Takie naprzemienne występowanie kół i linii prostych pomaga przyzwyczaić konia do utrzymania równego i spokojnego rytmu w ruchu do przodu. Długość linii prostych zależy od emocji konia – im niepokój jest większy, tym krótsza jazda na wprost. To ćwiczenie bardzo dobrze wpływa na opanowanie energii konia w galopie. Jeżeli jest taka potrzeba można na danym kole pozostać dłużej, aż koń będzie lepiej przygotowany do wyjazdu na linię prostą.
Katarzyna Ściborowska, Lidia Kacperska
Ćwiczenie 6 – Koniczyna
Jest to jeden z najlepszych schematów dla wszystkich typów osobowości, wystarczy jedynie wprowadzać modyfikacje co do jej wielkości czy długości linii prostych. Koniczynę rozpoczynamy na środku ujeżdżalni, w punkcie X. Będziemy ją wykonywać na lewą lub na prawą stronę. Jej główne zasady to: nie zmienianie kierunków zakrętów podczas schematu, skręcanie w narożnikach i na środkach ścian, przejeżdżanie przez punkt X zawsze w linii prostej i zatrzymanie tylko w punkcie X. Zakończenie koniczyny poprzez zatrzymanie, wykonujemy tylko wtedy, kiedy widzimy wyraźną zmianę w koniu, kiedy schemat zaczyna działać, czyli koń oczekuje na nasze sygnały w wybranych punktach ale nie uprzedza ich i nie działa samodzielnie. W przypadku prawopółkulowych ekstrawertyków czasami musimy przejechać kilkanaście pełnych koniczyn aby zaszła pierwsza zmiana.
Wszystkie schematy jakie wykonujemy podczas pracy najlepiej uczyć na zasadzie Programu, czyli najpierw powtarzamy jest na kolejnych, następujących po sobie 7-10 treningach, potem na 7-10 treningach, ale już tylko co drugi trening. Dopiero w kolejnej fazie, kiedy koń dobrze je opanował, możemy używać ich jako pomocników w pracy, w zależności od potrzeb.
