Fot. ShutterstockKażdy, kto chociaż raz miał okazję pojeździć na szkółkowym koniu ten wie, że zwierzęta te mają swoją własną osobowość i dość specyficzne podejście do życia. Przedstawiamy więc najpopularniejsze typy koni szkółkowych!
Typy koni szkółkowych
1. Konik grubasek – Z powodu nagromadzonej tkanki tłuszczowej nie jest w stanie poruszać się w chodzie szybszym niż stęp, a zamiast popręgu trzeba używać na niego skakanki. Ulubieniec dzieci, który dla kilku smakołyków jest w stanie pokazać najbardziej irracjonalne i dziwaczne miny. Z racji jego tuszy od lat jest na restrykcyjnej diecie, która jednak nie przeszkadza mu w szukaniu zasobów poza żłobem. Najczęściej w kieszeniach młodych adeptów jeździectwa i ich rodziców, którzy z uporem maniaka utrzymują, że dzięki kilogramowi jabłek chronią biedaczka przed śmiercią z niedożywienia.
2. Królowa śniegu – Najczęściej jest to starsza klacz, która widziała w życiu wszystko i nic nie jest w stanie jej zaskoczyć. Na jej pysku nie sposób dostrzec żadnych emocji. Łaskawie daje się siodłać, czyścić i sumiennie pracuje, jednak próżno oczekiwać od niej oznak przywiązania. Potrafi wzgardzić jabłkiem, gdy uzna, że zostało podane w niewłaściwy sposób. Swoją pracę wykonuje właściwie, jednak bez przesadnej egzaltacji. Ogólnie gardzi rodzajem ludzkim, ale nie na tyle, by z nim walczyć.
3. Mustang z dzikiej doliny –Najchętniej by biegał i nigdy się nie zatrzymywał. Wystarczy przełożyć nogę przez siodło, by doświadczyć ekscytującej przygody rodem z rodeo. Ma na swoim koncie wielu zniechęconych (i uszkodzonych) adeptów jeździectwa, którym w pierwszych dniach nauki zaprezentował przyspieszony kurs galopu i wyskoków z czterech nóg. Dzikość serca idzie u niego w parze z nieujarzmioną naturą. Ne znosi kiełznania, nie znosi siodłania i ogólnie raczej wszystkiego nie znosi. On chce być wolny i biegać po prerii, a nie chodzić w kółko po placu.
4. Stary wyga – Ma wiecznie skwaszoną minę i nie przepada za ludźmi. Kiedy ktoś przechodzi obok jego boksu na wszelki wypadek szczurzy się i macha głową. Z kolei przy siodłaniu tłucze ogonem po bokach i co jakiś czas ostrzegawczo podnosi zadnia nogę lub zgrzyta zębami. Budzi (uzasadniony) strach wśród niedoświadczonych jeźdźców. Nikt nie chce mu się narazić, dlatego najczęściej zostawia się go w spokoju i o to mu właśnie chodzi. Jednym słowem – przyjemniaczek.
5. Dobry wujek – Wałach w sile wieku, który ma złote serce i anielską cierpliwość. Ze stoickim spokojem znosi wsadzanie palców do oka przy zakładaniu ogłowia i setne przesuwanie siodła po grzbiecie. Nigdy nie traci dobrego humoru i daje się wszystkim głaskać i tulić. Dzięki temu jest etatowym ulubieńcem małych dziewczynek, które zaplatają mu grzywę i karmią marchewkami. Także podczas jazdy jest w nim morze cierpliwości. Stara się pomagać mniej wprawnym jeźdźcom i z chęcią współpracuje z tymi bardziej doświadczonymi – anioł, nie koń.
6. Młody gniewny – Najpopularniejsze typy koni szkółkowych zamyka nowy nabytek, który jeszcze nie poznał zasad rządzących w szkółce. Próbuje poustawiać sobie wszystkich dookoła i myśli, że to on rządzi na dzielnicy. Zanim pozna swoje miejsce w szeregu najczęściej napsuje krwi wszystkim dookoła i sobie samemu. Na szczęście okres buntu z reguły szybko mija i taki delikwent ostatecznie staje się miłym i spokojnym etatowym pracownikiem.
Tekst: Judyta Ozimkowska
