Co warto wiedzieć o koniach huculskich?

Niewielkie, ale charakterystyczne, silne i odporne konie należą do jednej z najstarszych polskich koni. Ich nazwa pochodzi od Hucułów – ruskich górali zamieszkujących Huculszczyznę. Ta prymitywna rasa o skonsolidowanym genotypie odgrywała ważną rolę w ich codzienności. 

Konie huculskie

Pierwsza pisana wzmianka o rasie została umieszczona w “Hippice” Krzysztofa Dorohostajskiego z 1603 r., gdzie autor opisuje je jako doskonałe konie górskie, dające sobie radę w najcięższych warunkach. Wyhodowane zostały na terenie Bukowiny i Karpat Wschodnich, gdzie pomagały w transporcie ciężkich ładunków na górskich ścieżkach. 

Wzorzec rasy wyróżnia u Hucułów suchą ciężką głowę o różnym profilu i szerokim czole. Szyja tych koni jest średnio długa i gruba, nieosadzona wysoko. Cechuje je silny, długi i szeroki tułów o dobrze wysklepionych żebrach i niewysokim kłębie, który jest dobrze zarysowany i umięśniony. Grzbiety tych koni są mocne, proste lub delikatnie wklęsłe,  mają długie, szerokie i mocne lędźwie. Zady koni huculskich są zaokrąglone, bardzo mocne i często przebudowane. Pierś jest szeroka a łopatka ustawiona stromo. Przednie kończyny są niezwykle mocne podobnie jak stawy skokowe. Kopyta tych koni są niewielkie, ale bardzo twarde i jednocześnie elastyczne. Nie są to bardzo wysokie konie, klacze mają do 143 cm, a ogiery do 145 cm w kłębie. Rozróżnia się dwa typy tej rasy, pierwszy ma szczupłą głowę z krótszą szyją, długim kręgosłupem i wysokim zadem, prostopadłą łopatką. Drugi typ bardziej szlachetny, filigranowy, z węższym pyskiem i dłuższą szyją, skośną łopatką. Najczęściej występują w maści gniadej, myszatej lub srokatej rzadziej bułanej i karej. 

fot. Pixabay

Charakter koni huculskich 

Każdy kto miał z nimi styczność wie, że są to konie bardzo żywotne, jednak ich usposobienie jest przeważnie łagodne. Wyróżnia je spokój i cierpliwość, ale też wysoka inteligencja. Potrafią wykorzystać każdy błąd jeźdźca, także trzeba o tym pamiętać, kiedy planujemy jazdę na koniu tej rasy. Cechuje je też duża upartość, której nie trudno się dziwić biorąc pod uwagę ich wytrzymałość i odporność na trudne warunki, mają cierpliwość, aby dopiąć swego. 

Hucuły są też bardzo wszechstronne, dawniej wykorzystywane jako konie juczne obecnie spotykane w różnych jeździeckich dziedzinach. Świetnie sobie radzą podczas górskich wycieczek, czego warto spróbować. Wykorzystywane są także w rekreacji, skokach, powożeniu, ale też ze względu na ich cechy często widzimy je podczas zajęć z hipoterapii. 

Gdzie w Polsce można spotkać konie huculskie?

W Polsce z hodowlę koni huculskich zobaczymy w regionie Bieszczad (Zachowawcza Hodowla Konia Huculskiego w Wołosatem, Serednie Małe). Tutaj możemy podziwiać te malownicze krajobrazy właśnie z grzbietów koni huculskich, które bardzo dobre radzą sobie w wymagającym terenie. Znane są także Stadnina Koni Huculskich „Gładyszów” w Regietowie, czy Zakład Doświadczalny Instytutu Zootechniki Odrzechowa, Tabun w Polanie i Stadnina Koni Huculskich Hawłowice.