fot. Wikimedia Commons
Badania kości koni wyścigowych
Z 38 koni, u których badano przednie kończyny, 21 było w trakcie szkolenia w chwili ich śmierci. Spośród 17 koni, które nie były w treningu w momencie śmierci, cztery musiały zostać uśpione ze względu na złamanie kości. . Inne zgony były spowodowane zatrzymaniem akcji serca, problemami z jelitami, infekcjami stawów, ataksją, problemami więzadłowymi lub problemami z nerkami.
Dwadzieścia cztery z 45 koni, u których badano tylne kończyny, były w trakcie treningu w momencie zgonu. Dziewięć spośród nich zostało uśpionych na skutek złamań, w tym były przypadki złamania barku i miednicy. Spośród 15 koni treningowych, zgony w różnym stopniu wynikały z wywołanego wysiłkiem krwotoku płucnego (EIPH), problemów sercowo-płucnych, poważnych problemów jelitowych, urazów ścięgien, krwawienia do klatki piersiowej i raka.
Pozostałe badania tylnych kończyn, pochodziły od 21 koni, które nie były w treningu. Osiem z nich uśpiono po różnego rodzaju złamaniach. Pozostałe konie padły w wyniku EIPH, problemów jelitowych, problemów neurologicznych, urazów, septycznego zapalenia stawów lub chłoniaka. W tej grupie konie najdłużej nie pracowały od dwóch lat.
