Dobre podłoże do jazdy to już połowa sukcesu. By jazda konna była na nim przyjemnością należy zadbać przede wszystkim o jego dobry drenaż, odpowiednią grubość i elastyczność. W stajniach można napotkać różne typy podłoża na hali. Przedstawiamy najpopularniejsze z nich.
Typy podłoża na hali
Piasek – najpopularniejszy typ podłoża. Chociaż na pierwszy rzut oka wszędzie wygląda on podobnie, to może różnić się ze względu na właściwości piasku i grubość jego warstwy. Przyjmuje się, że dobrej jakości piasek powinien mieć cząsteczki mające od 0.05 mm do 2.00 mm średnicy. W przypadku piaszczystego podłoża należy mieć na uwadze jego ilość. Jeśli będzie go zbyt wiele, podłoże stanie się kopne i niebezpieczne dla końskich ścięgien. Dodatkowo piasek szybko wysycha, a co za tym idzie – mocno się pyli. Dlaczego kluczowe jest tutaj regularne nawadnianie. W innym wypadku grozi nam burza piaskowa.
Piasek kwarcowy – bardzo charakterystyczne białe podłoże, będące odmianą podłoża piaszczystego. Ma ono bardzo dobrą gęstość i jest elastyczne. Olśniewająca biel kwarcu może być także jego wadą. Zdarza się, że w słoneczne dni odbite od niego światło oślepia konia i utrudnia jazdę. Dodatkowo kwarc musi być odpowiednio często nawadniany. W innym wypadku w powietrzu będą unosić się jego cząsteczki, których wdychanie nie jest dobre ani dla końskich ani dla ludzkich płuc.
Ścinki gumowe – są z powodzeniem stosowane jako elastyczne i wygodne podłoże. Najczęściej są mieszane razem z piaskiem, by uniknąć nadmiernego odbijania się konia od podłoża. W przypadku gumy należy upewnić się, że jej ścinki nie zawierają metalowych opiłków lub tym podobnych elementów. Chociaż ten typ podłoża nie ulega biodegradacji, to z czasem jest on rozbijany przez kopyta na mniejsze kawałki. Powoduje to, że co jakiś czas warto uzupełniać skład podłoża o nową partię gumy. Dla niektórych jedną z wad tego podłoża jest jego specyficzny zapach. Wyczuwalny zwłaszcza na krytych ujeżdżalniach.
Podłoże drewniane – może być podłożem podstawowym lub dodatkiem do piasku. Występuje w różnych odmianach. Mogą być to być na przykład ścinki kory, trociny lub rozdrobione drewniane włókna. Podłoże drewniane lepiej wiąże wilgoć, co jest dużą zaletą zwłaszcza w sytuacji, gdy jest wymieszane z piaskiem. Dzięki temu znacznie ogranicza jego pylenie, jednak w tym celu wymaga regularnego nawadniania. Jeżeli zbytnio wyschnie, to straci swoje właściwości i elastyczność. Podłoże drewniane z czasem ulega naturalnej biodegradacji, dlatego należy co jakiś czas je uzupełniać.
Tekst: Judyta Ozimkowska
